Met een digitale euro (CBDC) kan onze uiterst betrouwbare overheid bepalen wat jij mag kopen en verkopen.
Gisteren was er een belangrijke conferentie in Brussel over de introductie van de digitale euro (terugkijken kan hier). Er zaten uiteraard geen volksvertegenwoordigers uit lidstaten aan tafel, dat zou veel te logisch zijn. Wie er wel aan tafel zaten? Dat waren onder andere Koningin Maxima, Christine Lagarde, een paar Eurocommissarissen én uiteraard wat multinationals. Dat zijn immers de echte financieel experts, de mensen die onze toekomst uitstippelen.
Máxima, really??
Jawel. Koningin Máxima is speciale pleitbezorger van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties voor inclusieve financiering voor ontwikkeling (afgekort UNSGSA). Ze maakt zich er al langer hard voor dat alle mensen in de wereld bijvoorbeeld een bankrekening kunnen openen en een verzekering of een lening kunnen afsluiten. Een nobel streven, waar we op zich weinig tegenin kunnen brengen. Zo zegt Maxima dat een digitale euro moet leiden tot lagere kosten voor financiële transacties, maar ook voor toegang tot financiële diensten. Tevens moet het zo ontworpen zijn dat het veilig is. Het goede nieuws: dat soort digitale munten zijn er al!
Maar wat is er dan mis met een CBDC?
Een CBDC is niet een digitale euro of digitale dollar. De meeste dollars/euro’s zijn immers al digitaal, het enige verschil is dat een CBDC direct kan worden uitgegeven via centrale banken. De afkorting CBDC zegt het al: Central Bank Digital Currency. De gewone bank heeft er straks geen controle meer over (wat op zich goed is), maar wij als consumenten hebben er ook geen controle meer over. Met een programmeerbare en traceerbare CBDC verdwijnt namelijk de privacy voor de consument bij betalingen. In principe kunnen overheden (of centrale banken) straks gaan bepalen hoeveel geld mensen mogen uitgeven, waar ze dat aan uitgeven en ook waaraan ze dat juist NIET mogen uitgeven. Daarnaast is het mogelijk om je tegoed te verbinden aan een vervaldatum, aan geografische grenzen of aan een negatieve rente. Een digitale euro kan dus zeer gevaarlijk zijn.
Zoals Edward Snowden het zo mooi kon omschrijven: Een CBDC is een soort perversie van cryptocurrency, een cryptofascistische valuta. Het is een “evil twin entered into the ledgers on Opposite Day, expressly designed to deny its users the basic ownership of their money and to install the State at the mediating center of every transaction.”
De Europese Centrale Bank heeft inmiddels vijf bedrijven geselecteerd om te helpen bij het testen van de toekomstige digitale euro. Het is een coalitie van banken en andere partijen zoals Amazon(!) die hiermee bezig zijn. Onder de banken vind je Nexi, het Italiaanse EPI, het Franse Worldline SA en de Spaanse CaixaBank.
Hebben wij Nederlanders hier nog iets over te zeggen?
De meerderheid van onze overheid wil op dit moment een eventuele CBDC niet programmeerbaar hebben. Dat is op zich goed nieuws. Het slechte nieuws is dat Maxima, Christine en andere politieke influencers dat wel willen. Het lijkt dus een kwestie van tijd voordat de meerderheid van de Tweede Kamer toegeeft aan de wensen van Brussel.
En dan is er natuurlijk nog onze eigen minster van Financiën. Kaag is immers ook fan van CBDC’s. Daarnaast is Kaag van plan om alle transacties boven de 100 euro in een grote database onder te brengen. Vaarwel privacy. Als je er even over nadenkt is het eigenlijk best logisch. Eerst zorgen dat er zo min mogelijk contant geld in omloop is, om vervolgens een CBDC te introduceren. De gemiddelde burger heeft dan geen alternatieven meer.
De Europese Commissie, het dagelijks bestuur van de Europese Unie, is van plan om komend voorjaar een wetgevend voorstel voor de digitale euro in te dienen.
UPDATE januari 2024: Tijdens het World Economic Forum (WEF) in Davos hebben de Argentijnse president Javier Milei en koningin Máxima elkaar ontmoet. Maar dat is niet alles, want ‘onze’ koningin mocht tijdens een sessie genaamd Comparing notes on Financial Inclusion spreken over één van haar stokpaardjes: digitale identiteitsbewijzen en geld. Daar ziet ze namelijk allemaal voordelen in, met name voor arme landen in Afrika en Latijns-Amerika. Als voorbeelden van het gebruik van zo’n digitale ID in ontwikkelingslanden noemt ze het ontvangen van uitkeringen of het bijhouden van schoolprestaties en vaccinaties. Maar dat laatste is natuurlijk niet handig om te noemen, met de Corona ‘pandemie’ nog vers het achterhoofd. Er was daarom nogal wat ophef over dit filmpje, en terecht! Je haalt het meisje wel uit de dictatuur, maar de dictatuur niet uit het meisje?
Wil je meer lezen, check dan ons vorige uitgebreide artikel hierover: Een digitale euro lost GEEN problemen op!
0 Comments