In juli kwam de Europese Centrale Bank (ECB) al met een renteverhoging van een half procentpunt. Dat was de eerste renteverhoging door de centrale bank sinds 2011! Vervolgens voerde de ECB zijn rentetarieven in september op met driekwart procentpunt. Dat was de grootste rentestap voor de centrale bank ooit. En deze week heeft de ECB opnieuw de rente met driekwart punt verhoogd, wat uitkomt op een stijging van 2 procent in 3 maanden tijd. Het is de scherpste en agressiefste renteverhoging ooit in de geschiedenis van de ECB.
Dit gaat hard. En op zich is dat goed, want de ECB had de rentes eigenlijk al veel eerder moeten verhogen. De VS ging ons hier al in voor, de Fed heeft de rente inmiddels al tot ruim 3 procent verhoogd.
Spaarrente: we worden genaaid
Diverse rentes zijn direct en indirect afhankelijk van de beleidsrente van de ECB, denk aan de hypotheekrente, de krediet- en leenrente, studieleningen, de obligatierente en natuurlijk de spaarrente. Die rentetarieven zijn de afgelopen tijd al een beetje opgelopen, maar vooral de spaarrente blijft achter. Al sinds begin dit jaar krijg je slechts 0,01 procent rente. Althans, als je minder dan een ton op je bankrekening hebt, want anders betaal je juist rente. Onlangs werd echter bekend dat de drie grootste banken in Nederland (ING, ABN Amro en de Rabobank) vanaf december weer 0,25% rente gaan betalen aan kleine spaarders. Let op: dit is peanuts! Deze renteverhoging is een soort zoethoudertje voor de spaarders, want de stijging van de marktrente en de depositorente rechtvaardigt een veel hogere rentevergoeding dan wat banken nu geven aan spaarders.
Hypotheekrente komt op stoom
Hypotheekrentes zijn al aardig aan het oplopen, maar dat zal verder blijven stijgen. Uitgaven zullen hiermee afgeremd worden en huizenprijzen zullen dalen. Dit alles om de economie af te koelen en de bizarre inflatie niet verder te laten stijgen.
The Doom Loop
De ‘renteparadox’ (mooi woord) zorgt ervoor dat de ECB eigenlijk doodsbang is om de rente te verhogen, want daarmee komen vooral de zuidelijke lidstaten in de problemen. Die hebben de hoogste schulden en elke verhoging van de rente zorgt voor een enorme stijging van de kosten. Die kosten worden vervolgens betaald door nog meer te lenen.. Op een gegeven moment zit je als land zo diep in het financiële moeras dat er nog maar weinig van te maken valt. Je kan niet meer vooruit, noch achteruit en zakt steeds dieper weg. Men zal dus steeds grotere tekorten moeten financieren via de financiële markten, hetgeen de rente hoger duwt en die hogere rente wurgt dan weer de economie.
Dat is in een notendop Lawrence Summer’s Doom Loop: “If your deficit projection starts to get out of control and your real interest rates start to rise rapidly, you can get into a kind of doom loop,” hetgeen we onlangs ook in Engeland zagen gebeuren.
Riemen vast!
0 Comments